Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

                                                                                                 Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ.

 Ιδιόμορφη και σαφώς πιο λεπτή από όσο γενικά εκτιμάται είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές. Δεν υπάρχει κατ΄αρχάς η παραμικρή αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα έγραψε πραγματικά ιστορία για την Ελληνική Αριστερά με το εξαιρετικά υψηλό για τον χώρο αυτό ποσοστό του 26,89% που πέτυχε, υπερβαίνοντας το μέχρι την Κυριακή μυθικό ποσοστό του 24,4 % της ΕΔΑ το 1958.

Στα σαράντα σχεδόν χρόνια από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα το καλύτερο ποσοστό που είχε ποτέ πετύχει η Αριστερά ήταν ...

...το μόλις 13,13% του ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς (μαζί δηλαδή το ΚΚΕ και οι πρόδρομες δυνάμεις του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ).

Η εκλογική επιτυχία επομένως του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου συνιστά ορόσημο στη μέχρι τώρα πορεία της Αριστεράς στην Ελλάδα. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Η διατήρηση όμως αυτής της τόσο υψηλής εκλογικής επιρροής δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Σε αντίθεση με παλιότερες αναμετρήσεις, που τα κόμματα της Αριστεράς τα ψήφιζαν εν γένει αριστεροί ψηφοφόροι, η εκρηκτική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% του 2009 στο 16,78% του φετινού Μαΐου και μέσα σε σαράντα μέρες στο 26,89% του Ιουνίου αποδεικνύει ότι αυτή τη φορά μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εμφορούμενο από αριστερή ιδεολογία.

Πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 315.000 ψηφοφόρους.
Την Κυριακή πήρε 1.650.000 ψήφους. Από αυτούς κάπου 250.000 πήγαν από το ΚΚΕ και 500.000 από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με μερικές χιλιάδες ακόμη από μικρούς σχηματισμούς της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι 650.000 ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς αριστεροί, ενώ περίπου 1.000.000 ψηφοφό¬ροι προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και λίγοι από τη ΝΔ – μιλώντας γενικά.

Ένα εκατομμύριο Έλληνες δηλαδή ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ κυρίως γιατί πί¬στεψαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπο¬ρεί να σταματήσει την επιδείνωση των συνθηκών ζωής τους. Να σταματήσει τον κατήφορο και να τους ξαναδώσει κάτι πίσω από αυτά που έχασαν, γεννώντας ελπίδες ότι μπορεί τα πράγματα να φτιά¬ξουν.

Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς δεν συμβιβάζονται εύκολα με την ιδέα ότι θα πρέπει να παραμείνουν ψηφοφό¬ροι του ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που ηττήθηκε από τη ΝΔ στη μάχη για το ποιος θα σχηματί¬σει κυβέρνηση.

Σε αντίθεση με τους αριστερούς ψηφοφόρους, που είναι συνηθισμένοι στο να μην κυβερνά το κόμμα που ψηφίζουν, οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι συνηθισμένοι στο εντελώς αντί¬θετο – δηλαδή στο να κυβερνά το κόμμα που ψηφίζουν και άμεσα ή έμμεσα να επωφελούνται και οι ίδιοι κάπως από τη νομή της εξουσίας!

Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει άριστα ότι κάθε μορφής συνεργασία με τη μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ που θα σχηματιστεί συνιστά πολιτική αυ¬τοκτονία τόσο για τον ίδιο προσωπικά όσο και για την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχει όμως να αντιμετωπίσει το πρό¬βλημα ότι οι πιέσεις του κατεστη¬μένου για την άσκηση «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» -δηλαδή για άτυπη συ¬νεργασία με την κυβέρνηση και έναρξη διαδικασίας σταδιακής ενσωμάτωσής του στο σύστημα- βρίσκουν απήχηση σε ένα καθόλου αμελητέο τμήμα της νέας εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ!

Το ζήτημα δεν έγκειται απλώς στο να μην υποχωρήσει σε αυτές τις συμβιβαστικές τάσεις, αλλά και να κατορθώσει να περιορίσει στο ελάχιστο δυνατό τις απώλειες τέτοιων ψηφοφόρων παρά την άρνηση του να ενσωματωθεί, αν φυσικά επιλέξει αυτή τη γραμμή.

Ο συνδυασμός αυτός δεν είναι κα¬θόλου εύκολος. Η διαρροή ψη¬φοφόρων τέτοιας νοοτροπίας είναι αναπόφευκτη και θα επιταχύνεται ή θα επιβραδύνεται αναλόγως της πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά.

Το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να κατορθώνει με τη δράση του, ως ο ηγεμονικός φορέας μιας άλλης πολιτικής, να συσπειρώνει τους ψηφοφόρους του και να προσελκύει νέους, σε αριθμό με¬γαλύτερο από αυτούς που θα χάνει. Δύ¬σκολο έργο, αλλά εφικτό.

ΔΙΛΗΜΜΑ
Αντιπολίτευση ή ενσωμάτωση;

Οι ΠΙΕΣΕΙΣ που θα ασκούνταν πάνω στον Αλέξη Τσίπρα από τμήμα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, από το ελληνικό κατεστημένο και από τους Ευρωπαίους για να μεταβληθεί από αντιμνημονιακή αξιωματική αντιπολίτευση σε «τσόντα» της κυβέρνησης του Μνημονίου, θα είναι τεράστιες και συνεχείς.
Πόσω μάλλον που για ένα χρονικό διάστημα δεν θα έχουν καν εναλλακτική λύση εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ έχει καταρρεύσει και για να φτιάξουν το κεντροαριστερό νέο κόμμα που θα το αντικαταστήσει είναι υποχρεωμένοι από τις συνθήκες να το συμπεριλάβουν και στην κυβέρνηση Σαμαρά. Το πολιτικό σκηνικό είναι ασταθές για το σύστημα μέχρι να φτιάξουν το νέο «μετα-ΠΑΣΟΚ».

Press-gr